<Deel 1 >
Shanghai en Peking

<Deel 2 >
Xian

<Deel 3 >
Yangshou en Hong Kong

Vertrek naar Sjanghai

Samen met Ans gaan we met de trein naar Schiphol. Eindelijk is het zo ver en staat China op het programma. We hebben bij Djoser een 17 daagse rondreis geboekt van Sjanghai naar Peking, Xian, Yangshou en eindpunt Hong Kong. Het is bijna 10 uur vliegen naar Sjanghai, waar we 9 uur 's morgens aankomen. Hier maken we ook kennis met de groep van 20 personen. De reisbegeleidster heet Paulien en lijkt een leuke spontane meid.

Het is vanaf de luchthaven een uur rijden naar ons hotel in het centrum. Sjanghai is een enorm grote stad. Door de vele wolkenkrabbers hebben geen moment het idee in China te zijn. De stad heeft 14 miljoen inwoners en de straten zijn overvol. Dit komt ook door de huidige feestweek waarin iedereen vrij is. Ook van buiten de stad komen horden mensen hier op 'vakantie'.

Kennismaking met de groep

We overnachten naast een druk station op de 21e verdieping van het Longmen hotel. We rusten even uit van de reis en hebben om 3 uur groepsbespreking in een naburig restaurant. Omdat het toch dichtbij is gaan we onder leiding van gids Jack lopen. Jack heeft alleen geen idee waar hij heen moet. Het kwartiertje lopen werd al snel een half uur. Telkens was het 'nog 5 minuten' of 'om de hoek', maar het werd uiteindelijk 2,5 uur zonder onze bestemming ooit te bereiken! Wel een leuke stadswandeling gehad. Ans stapte ondanks haar pijnlijke knie bewonderenswaardig mee. Als ze maar niet heeft geforceerd.We zoeken maar een ander restaurantje. Keus volop. De Chinese keuken hier is niet te vergelijken met die in Nederland. Paulien bestelt een aantal losse gerechten. Ze weet wat lekker is en we likken er onze stokjes bij af. Het eten met stokjes gaat de meeste goed af. Omdat een aantal na de lange wandeling zijn afgehaakt is de bespreking verschoven naar morgen. Na het eten nemen een paar de taxi naar het hotel. Wij gaan met de rest lopend terug. Dat gaat veel beter dan met gids en we zijn binnen een half uur terug.
Met Ans, Peter, Hai en Helmie uit Venlo nemen we nog een afzakkertje in het hotel. Hierna naar bed. Ondanks de keiharde bedden slapen we als een os.

Het is triest weer. De hele dag regen. Na een vet rijstontbijt gaan we met een bus de stad in. Op advies van Paulien hebben we een bus gehuurd met gids. Die gids blijkt Jack van gisteravond te zijn. Iedereen huivert, maar het blijkt een leuke vent te zijn die heeft geleerd van zijn misser gisteravond.

De Bund en de oude Chinese wijk

We rijden eerst naar 'de Bund'. Dit is de historische boulevard langs de Huang Pu rivier, waar de franse en engelse handelaren hun riante optrek hadden. We maken in de mist een boottocht over de rivier. De beroemde skyline laat zich slechts gedeeltelijk zien. Hierna rijden we naar de Chinese wijk en wanen ons voor het eerst in China. Mooie Chinese huizen met fraaie daken in uitbundige kleuren. Het is vreselijk druk en om elkaar niet kwijt te raken lopen we als Japanse toeristen achter het vlaggetje van Jack aan. We komen langs een gouden wensboom. Je kunt een lint met wens kopen en deze in de boom gooien. De boom hangt helemaal vol met deze rode linten. We zien weinig andere Westerse toeristen en verbazen ons er over dat we in deze wereldstad soms nog als buitenaardse wezens worden aangestaard. We komen bij het theehuis aan een meertje vol goudvissen. Over het meertje ligt een hoekige brug. Er is voor deze vorm gekozen om de demonen in verwarring te brengen. Iets verderop is een prachtige Chinese tuin. Draken houden hier overal de wacht.

Na de Chinese tuin bezoeken we een traditioneel theehuis. Hier krijgen we uitleg over allerlei medicinale thee. Het smaakt smerig. Je moet wel erg ziek en wanhopig zijn om zo'n kuur te volgen. Paulien laat de zweep er flink overheen gaan. We krijgen 20 minuten om te eten. Snel met z'n drieën een restaurantje ingedoken. Onervaren als we zijn bestellen we voor 10 man. Op de prijs kun je niet af gaan want alles is spotgoedkoop. Daar zitten we dan met een enorme vis en nog een aantal borden vol. Krijg dat maar eens weg. We proppen alles toch nog snel naar binnen, maar zijn toch 2 minuten te laat terug om geen preek van Paulien te krijgen over afspraken en tijdschema's.

Het drukke moderne centrum

Vervolgens worden we afgezet in de volgens zeggen drukste straat ter wereld. Dat lijkt zeker nu tijdens de nationale feestweek te kloppen. We kunnen over de hoofden lopen en zien door de massa geen enkele winkel. Het regent nog steeds. Als we op een verhoging staan zien we een kleurrijke zee van paraplu's.

We lopen langs het moderne Shanghai museum dat heel apart in vierkanten en cirkels is gebouwd, dat de hemel en aarde voor moet stellen. In het parkje er voor leeft een grote groep witte vredesduiven.
Hierna weer de bus in naar een zijdefabriek. Ze laten het proces zien van de verwerking van zijderups tot zijden jurkjes en doeken. Het proces is tegenwoordig helemaal geautomatiseerd. De zijderupsen hier poppen soms in paren waardoor de draad niet uitgesponnen kan worden. Van deze ruwe zijde wordt beddensprei gemaakt. Nadat we boven de zijdefabriek hebben gegeten worden we door de winkel gejaagd in de hoop dat we wat van die rommel kopen.

Het is inmiddels avond geworden als we bij de Bund worden afgezet. De historische gebouwen zijn nu prachtig verlicht. De groep gaat na 20 minuten terug naar het hotel, maar wij blijven nog een uurtje van dit mooie gebied genieten. Ook hier is het weer berendruk. We beginnen de massa's wel een beetje zat te worden en nemen na een tijdje de taxi terug naar ons hotel, waar we in de lobby nog een biertje drinken met de mensen uit Venlo.

Tai Chi op de Bund

We gaan om 6:00 al met een aantal groepsleden met de taxi naar de Bund. Dit is de plek waar de Chinezen 's ochtends voor het werk hun conditie op pijl houden. Dat doen de meeste door het uitoefenen van Tai Chi. Sommigen doen het alleen, maar de meeste hebben een Tai Chi groepje. Bij Tai Chi worden gevechtsbewegingen vertraagd uitgevoerd, wat een goede concentratie vergt. Deze week heeft heel China vakantie waardoor het pas laat vol stroomt met sportievelingen. Op de boulevard is een groep bezig met een uitgebreide Tai Chi demonstratie met op de achtergrond de skyline van Sjanghai. Een prachtig gezicht. Sommigen hebben witte zijden pakjes aan. Er wordt ook met zwaarden en waaiers gewerkt. Het is erg leuk en we blijven een tijdje genieten. Behalve Tai Chi wordt er ook gewoon aan ochtendgymnastiek of andere gevechtsporten als Kung Fu gedaan. Op de boulevard zijn de wat oudere mannen in de weer met hun vlieger terwijl anderen hun vogeltje in een kooi uitlaten.

We zijn rond 9 uur weer terug in het hotel. Ans zat aan het ontbijt lekker te keuvelen met kamergenote Corrie en wat andere groepsleden. Ien gaat even twee uur bijslapen terwijl ik met Ans ga internetten.

Nadat we de koffers hebben gepakt voor de treinreis naar Peking van vanavond nemen we met z'n drieën de metro naar de Bund. Het is vreselijk druk en je kunt over de hoofden lopen. We laten ons in de mierenhoop een stukje mee sleuren naar het Peace hotel. Door kun je voor een vermogen een drankje nemen op het dakterras met uitzicht op de Bund. Je kunt nu helemaal zien hoe druk het is. Als lange slangen bewegen de mensenmassa's zich door de straten. Hier boven hebben we een prachtig uitzicht over de boulevard en karakteristieke gebouwen.

Over de boulevard lopen we naar de Chinese wijk. We komen weer bij de wensboom en de theetuin terecht. We kopen ook een muntje met de wens 'alles goed' er op en gooien het in de gouden boom. We slenteren wat door het leuke wijkje. Kijken, kijken, nog eens kijken en niet kopen. We zien mensen met een gebraden vogeltje op een stokje lopen. We zijn benieuwd wat het is. Veel vlees lijkt er in ieder geval niet aan te zitten.

Met de trein naar Peking

Na een geslaagde middag nemen we de taxi naar het hotel, waar we even later de koffers pakken en met z'n allen naar het station lopen. Dat is gelukkig aan de overkant, maar door de drukte is het toch een opgave er te komen. We hebben gereserveerde slaapplaatsen in de nachttrein naar Peking. Het is niet gelukt de hele groep bij elkaar te zetten, zodat we de coupe met een paar Chinezen delen. Het is een kleine coupe waar we met onze bagage maar net inpassen. Na enig passen en meten zit alles er zowaar toch in. Rond acht uur zet de trein zich in beweging. We maken er een gezellige boel van. Paulien heeft een fles Chinese likeur gekocht die in het smalle gangetje word doorgegeven. Sterk spulletje! Als de eersten naar bed gaan zoeken we de restauratiewagon op, waar we nog heel gezellig de avond door brengen. Om hal twaalf zoeken we in het pikkedonker onze coupe op.

We hebben vreselijk geslapen op de keiharde bedden.  Om 8 uur kruipen we een voor een uit bed. Het ontbijt bestaat uit een banaan, wat thee en een nasipeer.
Om 9:45 komen we aan op het station van het 16 miljoen zielen tellende Peking. Het is een heel ander soort stad. Veel weidser en rustiger. We worden met de bus naar ons hotel gebracht. TK is onze gids. Een leuke meid. TK staat voor twee onverstaanbare Chinese namen, die voor het Westerse gemak afgekort zijn tot de letters T en K. We spreken het uit als 'TieKeei'.

Het hotel is een stuk beter dan dat in Sjanghai. Mooie nieuwe kamers en een heerlijke douche.
Voor we op stap gaan lunchen we met de groep op een aparte Chinese manier: Chinees fondue. Het ziet er prachtig uit. In het midden staat een hete pot die een onbestendige soep verhit. Hierin worden de garnalen, groenten, inktvisringen, vlees en andere ingrediënten onder gedompeld. Met je stokjes moet je het er dan weer uit vissen en in een dubieuze saus dompelen. Geweldig om mee te maken, maar het smaakt helemaal nergens naar. We houden het voortaan bij de voortreffelijke 'gewone' Chinese keuken.

Plein van de Hemelse vrede

Hierna met de metro naar het Plein van de Hemelse Vrede (Tiananmen plein). Dit grootste plein ter wereld was in1989 wereldnieuws toen hier de Chinese lente in bloed werd gesmoord. Eerder werd hier in 1966 door Mao de aftrap gegeven van de 'Culturele revolutie' waarbij de doorgeslagen communisten het culturele erfgoed de nek om probeerden te draaien. De protserige militaire parades vinden hier in de nadagen van het communisme nog steeds plaats. Nu ligt het plein er vredig bij. Het mausoleum van Mao heeft een prominente plek op het plein. Het is gesloten. Als het open is staan er lange rijen te wachten om een glimp van hun grote leider te mogen zien. Bij de ingang van het mausoleum staan indrukwekkende beelden van hard werkende arbeiders en stoere revolutionairs.

Aan het plein ligt het gebouw waar de nog steeds communistische regering bijeen komt. Aan de andere kant wordt op een grote digitale klok de tijd afgeteld tot het begin va de olympische spelen van 2008. Helemaal aan de andere kant is de ingang van de Verboden stad, waar tot begin vorige eeuw de Chinese keizers woonden. Een groot portret van Mao siert de ingang. Op het plein zien we ook de typische 'blote billen broeken'. Jonge kinderen hebben van achteen een gat in hun broek. Ze hebben dan geen luier nodig en kunnen hun behoefte zo op straat doen zonder hun broek vies te maken.

Slenteren door de hutongs

Laat in de middag gaan we de hutong in die aan het plein grenst. Een hutong is een oude Chinese wijk waar de mensen in kleine huisjes op elkaar wonen. Het is zo klein dat er in de wijk centrale toiletten zijn. Dat zijn hokken waar je in een rijtje op je hurken je behoefte in een stinkend gat kunt laten vallen. Het is voor ons een leuk wijkje met kleine winkeltjes en authentieke tafereeltjes. Als we een foto nemen van een leuk meisje oppert Paulien het idee de foto af te laten drukken om aan het meisje te geven. Dat lijkt ons een goed idee, maar als de printshop in een keer zijn weekomzet binnen wil halen en de hoofdprijs vraagt haken we af.

De hutongs worden in Peking in rap tempo met de grond gelijk gemaakt. Voor de Olympische Spelen van 2008 moet Peking zijn beste gezicht tonen en armoedige hutongs horen daar niet bij. De hele stad ligt onder een deken van stof door deze drieste maatregel. Ook deze hutong zal binnenkort worden bezocht door de bulldozers. Waar de mensen heen moeten is hun eigen probleem. China verandert snel. Ze zijn met een enorme inhaalslag bezig, die in 2008 moet zijn afgerond. Het China van een paar jaar terug bestaat niet meer. Het straatbeeld van duizenden fietsende Chinezen is compleet veranderd. We hebben twee fietsers gezien. Auto's, taxi's, de metro en bussen beheersen het straatbeeld. Hoge torenflats vervangen in rap tempo de oude wijken. Pas op, de Chinezen komen er aan!!

We lopen hierna door wat winkelstraten. Ien en Ans kopen een rood Chinees blouseje. Bij het afdingen hebben ze de grootste lol. Aan het eind van de middag gaan we met de hele groep naar het stamrestaurantje van Paulien. Het restaurant van de 'Fat Man' is heel gezellig en je kunt er heerlijk eten. De echte Chinese keuken is een openbaring voor ons. Er worden weer allerlei verschillende gerechten geserveerd die we met onze stokje naar binnen proberen te werken. Voor de mensen met een sterke maag kun je een likeurtje getrokken uit slang of hagedis toe nemen. Als we de zaak verlaten worden we door het hele personeel met een paar kreten uitgeschreeuwd.

Dringen op de Chinese muur

We denken vroeg te zijn als we om 7:30 met de hele groep naar de grote muur vertrekken. Dat valt tegen. Na anderhalf uur rijden we ons op een paar kilometer van de muur vast in een rij van honderden bussen. Er zit geen beweging in en we besluiten het laatste stuk maar te gaan lopen. Ans heeft weer last van haar knie en blijft in de bus wachten tot ze met een taxi verder kan.
We zijn hier bij het deel van de muur dat ze Badaling noemen. Je hebt hier het mooiste panorama. De muur is gebouwd om de Mongolen uit het noorden tegen te houden. Het was zwaar werk en voor elke kilometer muur stierven er vele mensen. Tevergeefs, want toen de Mongolen kwamen hadden ze geen moeite de muur te passeren. De muur is dan misschien ook wel de grootste mislukking uit de geschiedenis.

De meningen zijn er over verdeeld, maar de muur is minstens 6500 kilometer lang. Het meeste is in verval. Op drie plaatsen is hij gerestaureerd en kun je hem bezoeken zoals hier in Badaling.
We lopen in de mensenmassa voetje voor voetje een stuk de muur op. Sommige delen gaan steil omhoog. Het uitzicht valt door de nevel wat tegen. We proberen het eindpunt te halen, waar je een mooi uitzicht moet hebben over een groot nog niet gerestaureerd stuk muur. We lopen echter vast in de mensenmassa en in de korte tijd die ons hier is gegund moeten we ons vervolgens rot haasten om op tijd weer terug te zijn. Dat is een nadeel van een groep. We wilden eigenlijk vandaag zelf naar de muur, maar door de massale Chinese belangstelling in deze feestweek was er helemaal niets meer te regelen.

Als we beneden zijn komen we Ans en de rest tegen. Ze hebben gelukkig vrij snel een taxi kunnen regelen en zijn ook de muur op geweest. Paulien is bij ze gebleven en heeft leuke foto's kunnen nemen. Ik wil ook nog een foto van mijn moeder op de muur nemen, maar ze wordt al een taxi in geduwd voor de terugweg. En dat terwijl ze nog 3 minuten en 36 seconden hier te besteden had! Knars!! Ien koopt een paar leuke parasols voor we terug lopen. De bus heeft zich een heel stuk naar voren weten te werken zodat we niet zo ver hoeven te lopen.
De lunch hebben we in het restaurant van een 'Friendshiphouse'. Dit is een grote winkel waar ze handgemaakte spullen verkopen. In een modelfabriekje zien we hoe ze vazen en schilderijen maken met ingelegde figuren. Het is een heel gepriegel om die spullen te maken. Ien is helemaal weg van een ingelegde 'mandala' met draken. De mooiste is echter nog niet af en ondanks fanatiek zoeken vind ze geen gelijke. Ze zijn peperduur zodat we als echte Hollanders volstaan met een foto.

Het zomerpaleis

's Middags bezoeken we het zomerpaleis van de vroegere keizers. Het ligt in een groot park aan een meer. Het zomerpaleis is heel bekend, maar het is niet aan ons besteed. We vinden wat bouwvallige gebouwtjes en niets dat aan een paleis doet denken. In het meer ligt een grote stenen boot. Deze is door de machtige weduwe van een keizer betaald met het soldij van soldaten. Die kregen nu niets en waren dus niet zo blij. Deze weduwe is heel machtig geweest en heeft meer dan 40 (??) jaar geregeerd nadat de keizer op jonge leeftijd was overleden. In tempels zie je vaak een draak die de keizer voorstelt geflankeerd door twee feniksen die de vrouwen van de keizer voorstellen. Hier in het zomerpaleis staat de feniks in het midden. We lopen een beetje rond en voelen ons echte cultuurbarbaren. Alleen bij de uitgang in het oosten staat iets dat in de verte op iets kiezerlijks lijkt.

We hebben een druk programma, want 's avonds staat een grootse acrobatenshow op het programma. Humor en acrobatische hoogstandjes wisselen elkaar in hoog tempo af.
Hierna volgt weer het hoogtepunt van de dag: Chinees eten voor een paar cent. Onvoorstelbaar dat je zo lekker kunt eten voor maar 2 euro pp inclusief drank. We zijn helemaal op als we na deze leuke dag om half twaalf gaan slapen.

Tempel van de Hemel

Het is slecht weer als we met z'n drieën al vroeg met de taxi naar de tempel van de hemel (Tempel of Heaven) gaan. Het waait, het is koud en bovendien giet het. Het is wat aftands maar verder wel leuk. Grappig is de ronde echomuur. Als je op een bepaalde plaats tegen de muur praat, lijkt je stem een stuk verderop uit de muur te komen. Heel apart. We liggen dubbel van de Chinezen die de beschrijving niet lezen en als een debiel tegen de muur schreeuwen terwijl hun partner tevergeefs op de verkeerde plaats staat te luisteren. Als je op de goede plaatst staat hoef je niet eens hard te praten om het effect te bereiken. Aan de andere kant van het complex staat een mooie toren. Deze hebben ze in Florida in de Epcot wereldtentoonstelling in het klein nagebouwd.

Als we naar de uitgang lopen komen we door een open gang waar Chinezen samen komen om te zingen of een potje Chinees schaak te spelen. We zien hier een man die zich nog in het blauwe Mao-pakje heeft gekleed. Niet te geloven dat nog geen tien jaar geleden alle Chinezen in hetzelfde blauwe pakje rond liepen.

De Verboden Stad

Het is nog wel koud, maar tenminste droog als we na 2,5 uur de taxi nemen naar de Verboden Stad. Hier is de bekende film 'The Last Emperor' opgenomen over het leven van de laatste keizer van China voor deze door Mao werd afgezet. Hier leefden vroeger de keizers. Ze mochten deze stad in een stad niet verlaten en wisten dus niets van het volk dat ze regeerden. Het volk mocht ook deze stad niet betreden. Als de keizer naar zijn buitenverblijf ging, zijn enige uitstapje, mochten de burgers niet naar de keizer kijken als deze door de stad reed.

Het is een enorm groot complex. Als je de wallen van de verboden stad binnen treed voel je de grootsheid. De deuren zijn enorm en de hoge wallen indrukwekkend. Als je binnen komt betreed je een groot plein en heb je nog geen idee van de grootsheid die zich hier achter bevindt. Als we door een poortje lopen komen we bij het volgende plein met weer prachtige gebouwen. De trappen zijn ook zeer fraai uit steen gehouwen. Overal zijn draken in verwerkt, het symbool van kracht en macht.

Als we op een bankje even uitrusten komt er naast ons een oude vrouw zitten. We zien meteen dat de voeten van de vrouw in haar jeugd zijn afgebonden. Klompvoetjes was in die tijd het ultieme symbool van schoonheid. Het zelfs zo erg dat je als vrouw zonder klompvoeten niet aan een man kon komen. Dat ze nauwelijks konden lopen was slechts bijzaak. Om dit schoonheidsideaal te bereiken werden bij jonge meisjes de voeten afgebonden.  De tenen vergroeiden waardoor het lopen erg pijnlijk werd. Het is gelukkig zo'n 50 jaar geleden door Mao verboden. Als de oude vrouw even later opstaat zien we haar verrassend snel wegstrompelen.

Er lijkt geen einde aan de stad te komen. Achter elk pleintje ligt weer een nieuw pleintje verscholen. Ans heeft haar knie geforceerd en strompelt dapper achter ons aan.  Ze geniet hier met volle teugen en slaat zich dapper door deze tegenslag heen.

Het is inmiddels zonnig geworden als we aan de andere kant het dorp verlaten. Met z'n tweeën beklimmen we de heuvel achter de Verboden Stad en hebben zo een prachtig uitzicht over het complex. Van hieruit hebben we ook een prachtig uitzicht over Peking zelf. In de verte zien we de drie halvemaan gebouwen die in de buurt van ons hotel staan.

Na het culturele gedeelte is het tijd om te 'shoppen'. Wat een rotwoord. Ien wil alsnog een drakenbord komen en we laten ons met de taxi bij een 'friendshipstore' afzetten. Het is echter een heel ander soort winkel dan die van gisteren en kun je er alleen moderne rommel kopen. Voor de duur scoren we nog wel een paar DVD's met nieuwe films voor minder dan 1 euro per stuk.

Luie pandaberen bekijken in de ZOO

Het is lekker zonnig als om half elf naar de dierentuin gaan. We hebben eerst onze spullen gepakt, want vanavond vertrekken we net de trein naar Xian. De dierentuin is vlak bij ons hotel. Grootste attractie zijn de pandaberen. Die liggen lui in een veel te kleine kooi en verroeren zich nauwelijks. Ans heeft last van haar knie. Vervelend. Ze gaat maar ergens zitten terwijl wij de rest van de tuin bekijken. Gelukkig kan ze zich goed vermaken. Met handen en voeten knoopt ze praatjes aan met willekeurige Chinezen, die het prachtig vinden. De dierentuin stelt weinig voor. Bij een aantal 'attractie' moet je apart betalen. Een echt lachertje is het aparte kaartje dat je moet kopen om twee ezelspinguïns te zien. Dit zijn de algemene pinguïns die elke dierentuin in Europa heeft.

Met de riksja door een moderne hutong

Om half twee hebben we het gezien en nemen we de taxi naar een om een meertje gelegen 'moderne' hutongwijk die omgetoverd is tot toeristische attractie. Je kun je met een riksja door de wijk laten rijden. Dat doen we dan ook. Het is een grappig uitje waarbij je langs een aantal bezienswaardigheden van de wijk wordt gereden. Het meeste stelt nauwelijks iets voor, maar het is toch even een leuk uitje.

De nachttrein naar Xian

Om vier uur gaan we met z'n allen met de bus naar het station voor de nachttrein naar Xian. In de wachtruimte zit een prachtige man uit Tibet. Getekend gezicht en een prachtig sikje.
We delen de coupe met Paulien, Robert en Jasmijn. Flesje wijn er bij, wat chips en het is weer heel gezellig. Om 10 uur gaat het licht uit. Ik lig boven in het stapelbed, Ien in het midden en Ans onder.